Opuntia ficus-indica (L.) Mill.

Opuntia ficus-indica (firenkinciri), Anadolu’da halk arasında “dikenli incir”, “kaynanadili”, “hint inciri” gibi adlarla anılır. Özellikle Ege ve Akdeniz kıyılarında görülen bu tür, kuraklığa dayanıklı yapısıyla taşlık ve eğimli arazilerde hem erozyon önleyici hem de sınır belirleyici bir bitki olarak kullanılır. Etli meyveleri, dikenlerinden arındırıldıktan sonra yaz aylarında serinletici bir meyve olarak tüketilir. Çoğu bölgede yol kenarlarında ya da bahçe sınırlarında kendiliğinden yetişen bireylerinden toplanan meyveler, bazı yörelerde pazarlarda satılarak aileler için ek bir gelir kaynağına dönüşür. Geleneksel kullanımları arasında, meyvelerinin taze tüketimi dışında, kabuklarının hayvan yemi olarak değerlendirilmesi yer alır. Bazı yörelerde, etli gövde parçalarının dilimlenip közde pişirilerek yenildiği veya lapa hâline getirilerek yanık ve yaralara sürüldüğü de bilinmektedir. İnsan eliyle kültüre alınmış bireyleri süs bitkisi olarak da değerlendirilen firenkinciri, özellikle kıyı kasabalarında çit bitkisi olarak da yetiştirilir.

Zuhal Yeşim Dursun: “Yıllarca aile içinde “kaynanadili” diye bildiğimiz kaktüs çeşidi, güney sahillerinde yaptığım tatillerden birinde sokak satıcısından alıp yediğim meyvesiyle “frenk incirine” dönüşüvermişti. Sonraları, Fethiye'nin yerlisi komşu teyzeye resmimden bahsedince, biz ona “mısır inciri” deriz diye açıklamada bulundu. Buraya yerleşince, meyvesini kendim toplamaya başladım, bahçeme diktim ve hatta kendisi ilk resmetmeye çalıştığım kaktüs türü oldu.

Ülkemizde tarımsal olmayan doğal bitki örtüsüne dönüşmüş olan frenk incirinin yeterli ilgiyi görmemesi, kuraklığa dayanıklı olması, hayvanlar için yem, insanlar için gıda olabilmesi, iri sarı çiçeklerinin ve sarı-turuncu olgun meyvelerinin göz alması nedeniyle daha önce üstünde çalıştığım bu bitkiyi proje için resmetmenin değerli olacağını düşündüm. Resme de iğnelerine rağmen tadından dolayı “Tatlı Dil” ismini vermek istedim.”