Avena sativa L.

Yulaf, tarih boyunca hem hayvan yemi hem de insan gıdası olarak değerlendirilen önemli bir tarım bitkisi olmuştur. Eski çağlardan beri at, koyun ve büyükbaş hayvanlar için besleyici değeri yüksek bir yem kaynağı olarak kullanılmıştır. Samanı yumuşak ve sindirimi kolaydır. Anadolu’da keşkek gibi geleneksel yemeklerinde zaman zaman yulaf tanesi kullanılmıştır. Günümüzde yulaf ezmesi, yulaf unu, yulaf sütü gibi ürünlerle yeniden sofralara dönmüş; kahvaltıda kullanıldığı gibi, kurabiye, çorba, krep ve omlet gibi ürünler içinde de yer edinmiştir. Lif açısından zengin yapısı, düşük glisemik indeksi ve sindirimi kolay karbonhidratlarıyla modern beslenme yaklaşımlarının vazgeçilmez tahıllarından biri haline gelmiştir. Tarım açısından bakıldığında, yulaf kuraklığa ve serin iklim koşullarına dayanıklı, düşük girdili bir üretim sistemine uygundur. Derin kök yapısı sayesinde toprağı havalandırır ve iyileştirir. Bu özelliğiyle yeşil gübreleme, erozyon kontrolü ve toprak ıslahı gibi ekolojik amaçlarla da tercih edilir. Ayrıca, çiçeklenme döneminde arılar ve kelebekler için nektar kaynağı oluşturur. Doğal tarım uygulamalarında dönüşümlü ekim için önerilen yulaf, hem çevre dostu üretim biçimleri ile uyumlu hem de kültürel mirasımızın bir parçasıdır. Binlerce yıllık geçmişiyle Anadolu’nun mutfak geleneğine ve hayvancılığına katkı sunan yulaf yeniden keşfedilen bir tahıl olarak geleceğin sürdürülebilir tarımında da önemli bir yer edinmektedir.

Elif Şirin: “Ben, küçük bir çocuğun gözleriyle bakarken ona, annemin Toroslar’dan topladığı, evdeki çiçeklere hayat veren yulafı hatırladım. O zamanlar, tek bir dalın, bir hayalin peşinden koştuğunu hissetmezdim belki. Ancak yakın zamanda, midemdeki rahatsızlıkla karşılaştığımda, bir başka şekilde hatırladım seni. Bir ilaç oldum, bir şifa kaynağı… O an, sana olan minnettarlığımı resmederek ifade etmek istedim. Seni çizdim, hayatıma kattığın değeri, her fırça darbesinde buldum.”